mieszczuchem jestem:-)

Tak się kiedyś zastanawiałam, gdzie bym chciała naprawdę mieszkac.Moje marzenia krążyły wokół gór, potem zatrzymały się w jakiejś cichej , spokojnej wsi, potem...wróciły do miasta.
Jestem jednak typowym mieszczuchem i mimo, że określenie mieszczuch brzmi może pejoratywnie,ja się nie przejmuję.Odkryłam właśnie teraz, na stare lata,że ...lubię mieszkac w tej betonowej dżungli. Może troche przesadziłam z ta dżunglą, bo Kraków ma swój klimacik i właśnie dlatego go kocham, no ale...
Lubię usłyszec rano gdy wstaję gwar budzącego się miasta.
Nienormalna jestem chyba , ktoś powie, wariatka .:-)
Lubię wieczorne spacery, światła latarń, lubię te chwile, kiedy moge sobie zwyczajnie połazic po mieście, spacerowac ulubionymi bulwarami wiślanymi, "pobuszowac" po sklepach,(ponoc jest to nawet dyscyplina
 i nazywa się shopping, hm...), wpaśc na kawę do jednej z wielu małych kafejek...i wszystko tuż za przysłowiowym rogiem lub na rzut beretem.:-)

Ktoś powie, że na wsi wychodzi sobie przed dom i patrzy...na góry, lasy, posiedzi w ogrodzie.Ja też kocham takie widoki, ale we mnie jest jednak zakodowany na co dzień... gwar miasta. Ja to czuję i dopiero teraz, kiedy mam troszkę więcej lat...już wiem co we mnie jest. Jaka muzyka we mnie gra.
Kocham góry, lasy...ale można te widoki miec dozowane, można tam jeździc, zwiedzac.I znowu tęsknic.I znowu jechac. I budzic się, otworzyc okna z widokiem na góry, lasy, chłonąc zapachy, których w mieście się nie czuje.

Przyzwyczaiłam się do wygody. Kiedy znajomi z pracy naprawiali zerwane dachy podczas wichury i inne szkody...ja czułam się bezpieczna w bloku. Może nie na sto procent, bo wszędzie wszystko zdarzyc się może,ale...bezpieczniej. Mimo wszystko.Doceniam i lubię moje miejskie życie.Taki ze mnie mieszczuch i już.
Zresztą jest w Krakowie rozbudowana siec busów i autobusów w rejony rekreacyjne, kilkadziesiąt minut jazdy i jestem na łonie natury.:)

/Kraków, zdjęcie z netu, taka panorama, to wyższa szkoła jazdy ...:D/

Tak już jesteśmy "skonstruowani",wędrujemy przez życie szukając swego miejsca na Ziemi i nagle stajemy i ...zostajemy.Czasami na chwilę,czasem już na zawsze.
Na pewno każde z Was ma to swoje miejsce na Ziemi,a może...może jeszcze wędruje? kto wie...życie trwa i wszystko przecież zdarzyc sie może.
Pantha rhei...nie można nie zgodzic się z tą filozofią Heraklita z Efezu.

*****