o pewnej...pracowitej świętej

Niektórzy z nas mają swoich ulubionych świętych, do których modlą się, proszą o pomoc, wsparcie duchowe i in.Tak naprawde wiedza o życiu świętych jest uboga, a są to ciekawe historie, poparte faktami opisanymi przez historyków.
Najczęściej święty kojarzy nam się z kimś, kto umarł śmiercią męczeńską, albo prowadził życie bogobojne,umartwiając się codziennie, pokutując, żyjąc w głębokiej ascezie.
O ile może by się znalazło kilku takich świętych, bo byli, żyli tak...o tyle wielu z nich było normalnymi ludźmi, ale mimo, że ich życie bywało trudne...odnajdywali w nim sens i inspiracje.Nie umartwiali się, ale wręcz przeciwnie starali się to życie przeżyć jak najbardziej zdrowo i zgodnie z naturą...i z tej natury czerpać najwieksze korzyści. Potrafili jakby wyprzedzać swoją epokę pod względem myślenia, zdobywania wiedzy.
Była taka święta,której życiorys jest bardzo ciekawy,inspirujący.
To święta Hildegarda, benedyktynka.Bardzo ciekawa postać, żyjąca w średniowieczu, na
przełomie XI i XII .To słynna prekursorka ziołolecznictwa, zdrowego odżywiania. Uważała,że
przyczyną wielu chorób był brak harmonii miedzy duchem a ciałem.
Tak zastanawiając się głębiej...to szczera prawda....jak to przecież zawsze mówiono- w zdrowym ciele zdrowy duch.:-)
"Przez wiele lat kierowała klasztorem benedyktyńskim w Bingen i opiekowała się chorymi, którzy zawsze znaleźli u Niej schronienie. W zachowanej do dziś autobiografii św. Hildegardy znajduje się wzmianka, że już jako mała dziewczynka miała dar widzenia aury roślin i dlatego, gdy dorosła, zajęła się zielarstwem i leczeniem, twierdząc, że jej wiedza pochodzi wprost od Boga."
Krążą nawet plotki, że część rękopisów świętej jest przechowywana w ukryciu przez Związek Farmaceutów Niemieckich. Czy chodzi o niepublikowane dotąd dzieła Hildegardy? Tajemnica oczekuje wyjaśnienia.

Pobyt w klasztorze św.Benedykta, nauki tam pobierane ,wywarły wpływ na całe jej życie...a przecież zaczęła te nauki pobierać jako zaledwie 8-letnia dziewczynka, bo w tym wieku znalazła się w klasztorze...

Nie jest to post o życiu świętej Hildegardy, ale bardziej mnie zainspirowała jej postać pod wzgledem ogromnej haryzmy w dążeniu do zdobywania wiedzy, mimo niełatwego dzieciństwa...to nie jest święta, która spędzała czas tylko na modlitwach,ona przez całe swoje życie doskonaliła się,wydała wiele dzieł filozoficznych, medycznych, z dziedziny ziołolecznictwa, to bardzo energetyczna postać,jak czytam jej życiorys.

I tak się zastanawiam...czy jak ktoś twierdzi, że nie ma warunków do nauki, bo...ciasno,brak tego i owego...to ma rację?







warto przeczytać o Hildegardzie :
http://www.hildegarda.pl/hildegarda.php

i jeszcze jedną ciekawostkę znalazłam :
W medycynie Hildegardy uniwersalnym środkiem na wszystkie dolegliwości żołądkowo-jelitowe jest koper włoski.Jest on bardzo bogaty w witaminę C. Zawiera spore ilości potasu, który obniża ciśnienie tętnicze i chroni przed uszkodzeniami naczyń krwionośnych, udarami i zawałami. Syrop z kopru włoskiego pomaga przy męczącym kaszlu, napar  z kopru łagodzi dolegliwości grypowe. Niezależnie od tego, w jaki sposób jest spożywany, koper włoski sprawia, że człowiek jest wesoły, koper obdarza go przyjemnym ciepłem, dobrym potem i dobrym trawieniem (…) Albowiem kto codziennie zjada naczczo koper włoski lub jego nasiona [pastylki z kopru włoskiego], zmniejsza ilość złego śluzu lub zgnilizny w sobie i osłabia nieprzyjemny zapach oddechu. (…) Kto po zjedzeniu smażonego mięsa, smażonej ryby lub też innych smażonych potraw odczuwa ból, ten niech zje odrobinę kopru włoskiego, a wtedy poczuje się lepiej- pisała św. Hildegarda.