Na rozstajach dróg...czyli o kapliczkach

Są wszędzie: na wsiach i ich skrajach, na polach otoczone zbożem, na łąkach wśród  polnych kwiatów, na skrzyżowaniach dróg ,w przydomowych ogrodach. Stanowią trwały element polskiego krajobrazu,stanowią według mnie jego niezaprzeczalną ozdobę, takie szczególne "perełki". Są znakiem wiary naszych przodków, a także świadkami wydarzeń historii. Niepozorne,a jednak nie można obok nich przejść obojętnie.Tworzą specyficzny klimat, kiedy zatrzymujemy się obok nich, klimat zamyślenia, skupienia. Trudno w sumie nazwać to COŚ co sprawia, że zatrzymujemy się koło przydrożnej kapliczki, nieraz krzywej, wtulonej gdzieś między drzewa na rozstajnych drogach.

Będąc w Zawoi, widziałam dość dużo przydrożnych kapliczek,wiele  znajdowało się  na prywatnych posesjach,w ogrodach, na rozstajach dróg.


To tylko niektóre...

Kapliczki często były podziękowaniem za cudowne wyzdrowienie ,za pomyślność, za ochronę przed kataklizmem - ognia, powodzi, wojny czy też chorób.Wiele kapliczek poświęconych jest Matce Boskiej,
w przydrożnych najczęściej umieszczano figurę Chrystusa Frasobliwego /uwieczniona ostatnia scena przed ukrzyżowaniem, kiedy Jezus,oddarty z szat czeka, umęczony i opuszczony/.
Był symbolem (szczególnie w środkowej i południowej Polsce), codziennych ludzkich trosk, kłopotów, ludzi osamotnionych w swoich problemach.

                                              zdjęcie z netu




***
Na rozstaju dróg,
gdzie przydrożny Chrystus stał
zapytałeś: dokąd iść?
frasobliwą minę miał.
Przystanąłeś więc,
z płaczem brzóz sprzymierzyć się
i uronić pierwszy raz
w czerwone wino łzę (w wino łzę).