cudowna zwyczajność

Byli ze sobą już ładnych parę lat.Poznali się u wspólnej znajomej.
Od razu połączyła ich wspólna pasja - wycieczki rowerowe. Najpierw przyjaźń,wyjazdy na rowery, a potem...potem już bez siebie żyć nie mogli.
Zamieszkali razem...

Po jakimś czasie Ona, ze zwyczajnej , skromnej dziewczyny zaczęła przeobrażać się w kobietę-damę.
Już nie tak chętnie wyjeżdżała z nim ,więcej czasu poświęcała koleżankom i wizytom u fryzjera, kosmetyczek.On zaakceptował to przepoczwarzenie, ale sam nie zmienił sie...
Zaakceptował , ale...czuł, że ona oddala się powoli w jakiś inny świat.
Jej rower stał oparty o ścianę.Długo tak stał już...

A ona dla niego chciała być bardziej atrakcyjna, dla niego,bo jakiś taki...daleki się zrobił.Nie starał się o związek...jakiś za zwyczajny sie zrobił, by nie rzec-nudny.Chciała, by zrobił się zazdrosny o jej wyjścia,o nią...
Czuła jednak, że niedobrze się czuje w tej skórze damy. Za ciasno jakoś,skrępowana była ,taka na pokaz.Jakby żyły w jednym ciele dwie kobiety, nie będące w przyjaźni...

Zdała sobie nagle sprawę, że właśnie przez to,że On taki zwyczajny, taki swój...kocha go.

Kiedy wrócił tamtego dnia do domu, Ona stała przy rowerze, nachylona czyściła go szmatką.Włosy miała rozpuszczone niedbale, co chwile odgarniała niesforny kosmyk z czoła...
- jesteś już,a wiesz,  ten mój rower trzeba trochę przewietrzyć, nie uważasz?

Dla niego zabrzmiało to jak - a wiesz,dalej cie kocham jak dawniej...

- To zakładaj spodnie,jedziemy....

- Jedziemy szefie...uśmiechnęła się do niego łobuzersko.

Był cały w skowronkach...tak to chyba się nazywa...P

                                            zdj.z netu ;-)


Ten utwór ...uspokaja,wycisza, relaksuje...jest ponadczasowy